حسین جانم

عاقبـــت یک روز ، می پیچـد خبر که درگذشت
نوکـــری که کــــل عمــرش در ره دلبـــر گذشت

کاش اینگونـــه همــه یادی کننـــد از نوکـــرت :
مثل یک نوکــــر بیامد مثــل یک نوکــــر گذشت

از همـــان بـدوِ ولادت پشــت ایــــن در بوده ام 
از جوانـــی تا به پیریّ ام به پشـــت در گذشت 

جمله ی ناکام  ، در وصف دل من صادق است
خود شود یک روضه‌ای،گر باز گویم سرگذشت

آرزوی کــــربــلایت کُــشت مــن را عـــاقبـــت 
دیر شــد دیگـر برایم ، آب هم از سر گذشت 

یاد غمهــــای شما خواب و خوراکـم را گرفت 
یاد مُضطر بودنت هر روزِ من مُضطر گذشت

کاش میشد که همین جمله شود توصیف من :
لحظه های آخـرش در روضه ی اصغر گذشت