فکر راحت

زمانه همچو گذریست باید از این سفر گذشت

نه راه پیش دارم نه راه پس باید از این سفر گذشت

قسمت ما دربه دریست سهم ما خوش باوریست

توی راه زندگی مقصد ما دربه دریست

فکر راحت نفسی خوش دل من می طلبد

قفسی با در باز ترانه ای از لب ساز

قصه ی شهر فرنگی دروغ بود

ستاره های آسمونش بی فروغ بود

پیک خوشبختی ما داره میاد تو سفره!

چشمهای عاشق و خیس و منتظر من به دره

خیره بر دروازه شهر آشنای من که از یک دریجه هم واسه من کوچکتره

بوی خوش عطر خاک دلای ساده و پاک عشق رفتن به خونه قصه ای شد غماک

فکر راحت نفسی خوش دل من می طلبد