خون جاری !

1393/2/8

علیرضا امیرخیزی

دفتر   : شخم بر ذهن سوخته

ردیف : 18

خونِ جاری

تو قصیده ی خواب نوشینِ نیمروزی

من اما

سپیدِ کابوسهای  نیمه شب را نفس  می زنم

تو از نغمه ی  بوی گل می خوانی

منم که ...

همیشه  از تیغِ  دار می  نالم

تو ، مست

و سر در  آغوشِ نرمِ یار لولیدن

من ،  منگ

از تختِ تولدم در  سرزمینِ بخت های  بد !

تو در قله ی یخبندان 

نوحه سر دَهی در لاله ی  گوشِ خواب مانده ی من  .

و من  آب میشوم از یَخ ات

می ریزم درونِ  رود و  ترانه  می خوانم  .

آه ...

که تو دعای رفتنی برای  نفرینِ زنجره

و من ، که  شده ام شاپرک

رنگ می تابم

و رنگین کمان ازقطره ای شعر می سازم 

در یک  آرزوی دیر باورِ اُطراق !

اینک به هوش !

و آرزوی مرگ مرا در خودت بکُش

که من

جاری ام همیشه

در هر مویرگِ  باور زمین !