من میخوانم ، تو بخند !

 

 

1392/2/23

علیرضا امیرخیزی

دفتر   : شخم بر ذهن سوخته

ردیف : 19

من میخوانم ، تو بخند !

 

چه لطیف

روح افزای

مثل آویختن نغمه ی تاری سرکش

از فرازِ یک دار در دلِ من

می خندی !

مثل پچ پچهای شعله ی شمع

که به گوشِ دل پروانه سرود  تا به سحر  !

مثل آواز وصالی که گلوله می خواند

در هماغوشی داغِ تنِ خود با دلِ من  !

مثل خونی که به آزادیِ خود از زندانِ رگ من

 می بالد ، می رقصد !

چه قشنگ

افسونگر

می خندی !

 

 

چه حزین  

جان فرسای

مثل تابیدن خورشید بدانگاه  که از روز رمید

به دل یخ زدگان  در دل شب

 میخوانم !

مثل چک چکهای شعله ی صبح

که به گوشِ دلِ  صد پرده ی شب شعر نمود  !

مثل آوازِ جدایی که سرشک ات  می خواند

در هماهنگی ریتمِ ریزش با دل من !

مثل دستی که به هنگام رها کردن خنجر به دلم

می چرخد ، می رقصد !

چه  رها

عصیانگر

می خوانم !