تاریخچه ورزش موی تای

تاریخچه ورزش موی تای

 بوکس تایلندی مجموعه ای از همه رشته هاست یعنی در عین اینکه یک ورزش است نوعی مهارت رزمی سرآمد علوم و به طور غیر قابل انکاری یک نوع هنر است به مدت بیش از دو هزار سال از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته است حتی ریشه های آن به فرهنگ چین قدیم رسوخ کرده و با آن در آمیخته است نوعی علم است که می تواند توسط افراد عادی مورد استفاده قرار گیرد و می تواند آنها را به دنیای شجاعت و نبرد معرفی کند

تصاویری از ضربات موی تای

( موی تای ) یکی از کار آمد ترین هنرهای رزمی و روش دفاع از خود است که در آن به بهترین شکل از ضربه های مشت ، آرنج ، و زانو و پا استفاده می شود . موی تای یا به بیانی دیگر ( بوکس تایلندی ) که در که در زبان انگلیسی تای بوکسینگ نامیده می شود ، هنر رزمی و ملی کشور تایلند است و به عنوان بخش ضروری فرهنگ مردم تایلند از دوران کهن بر جای مانده است و قدمت آن با تاریخچه قوم ( تای ) آمیخته شده است . قرنها پیش ، قبیله ای به نام ( تای ) از سلطنت پادشاهی تای مونگ یا تای موآنگ قبل از دوره بودا در سرزمین حاصل خیزی که در دو سمت رود ( هوانگ هو ) و رود ( یانگ تسه ) در ( سچوان ) و ( هوپی )در جنوب چین قرار داشت ، سکنی گزیدند که برای زنده ماندن و حفظ خانواده ، طایفه و ... همواره می جنگیدند . در آن زمان مردم تای مورد هجوم قرار گرفتند و به سمت جنوب مهاجرت کردند که در آنجا نیز مورد حمله غیر بومیان و وحشیان قرار گرفتند و اموال خود را از دست دادند . امید به زنده ماندن در چنین شرایطی و احساس نیاز به حفاظت از خود، این قبیله را به فکر انداخت تا همراه اسلحه های موجود در آن زمان از قسمت های مختلف بدن نیز به عنوان ابزار تدافعی و تهاجمی در نبردهای تن به تن استفاده نمایند . بعدها ، طوایف ( تای مونگ ) به صورت یک ملت مستقل با هم متحد گردیدند و در جنوب رودخانه مکونگ با تشکیل سرزمینی مستقل برای دفاع از سرزمین و جلوگیری از تاخت و تاز دشمنان هنرهای دفاعی را ابداع نمودند . روش های دفاع از خود و تاکتیک ها و استراتژی ها به شکل سیستماتیکی با سبک های ویژه در کتابچه های قوانین مبارزه ای چوپاسارت نوشته شده اند و تمام روش های مبارزه ای که بر پایه آن میتوانستند دشمنان خود را از صحنه نبرد بیرون برانند در آن گنجانده شد . چوپاسارت نشان داد که چه گونه می توان با شمشیر ، چاقو ،نیزه، تبر و گرز و کلنگ جنگید و این قوانین به کتاب جنگجویان تبدیل ، و مرجعی شد برای کسانی که میخواستند مهارتهای مبارزه را بیاموزند و با وجود لحظه ها ، رفته رفته اسلحه های طبیعی و خدادای بشر مانند ضربات مشت، آرنج ، زانو و پا که همیشه همراه آدمی است ، جایگزین سلاح های واقعی گردد . ساق ها مانند چوبی بلند برای دفاع و ضربه زدن ، بازوها به عنوان شمشیرهای دوتایی برای دفاع کردن ، مشت ها برای خرد کردن و آرنج ها به عنوان ضربات نیزه ، زانوها همانند گرز برای ضربه زدن و دفاع کردن و پاها نیز به عنوان چاقو و تبر به کار گرفته شدند ، بدین گونه هر قسمت از بدن به عنوان مهارتی در مبارزه ، به یک سلاح تبدیل شد و حالا یک هنر رزمی جدید یعنی ( موی تای ) پدید آمد.