بنام حضرت عشق بسیار سر خورده بودم. رنجور ، خسته . نالان . حتی از چشمانم که چرا باز هستند و مینگرند حتی از نفس ،که سینه ام را سر کشی میکرد و هر دم سراغ جانم را میگرفت بر نیمکتی نشسته بودم .حتی میل نشتسن هم نداشتم . دوست داشتم آب شوم و نیست شوم از گذر عشق مصیبتی دیده بودم از دور التهاب عشق ...