پیروزی درون

آگاهی بدون آرامش، مرده و اجباری است.

نه آگاهی، بلکه نوعی تمرکز فکر است.

و این یکی از شایعترین اشتباههایی است که بسیاری

مرتکب می شوند: تمرکز فکر را با آگاهی اشتباه می گیرند.

اما تمرکز فکر همان آگاهی نیست، بلکه دقیقا در

نقطه ای مقابل آن است. تمرکز فکر حالت پرتنش ذهن است

اما آگاهی حالت آسوده ذهن.

و معجزه آسوده بودن آن است که وقتی آسودگی کامل باشد

ذهن ناپدید می شود. ذهن فقط می تواند با تشویش و

نگرانی وجود داشته باشد، زیرا از آنها تغذیه می کند.

پس تمرکز هیچگاه تو را از ذهن فراتر نمی برد.

تو می توانی بدون آگاهی نیز در آرامش باشی اما در اینجا

هم اشتباهی رخ می دهد.

این نوع آرامش فقط در سطح جاری می شود و ژرفای

وجود همچنان آشفته می ماند. به این می ماند که روی

دهانه آتشفشان نشسته ای. آرامش جاری است

ولی هر لحظه ممکن است آتشفشان فوران کند.

هیچگاه خودت را وادار به آرامش نکن و هیچگاه ذهنت را

بسوی هیچ راهی و هیچ موضوعی نران. آرامش بیاب.

آرامش کامل. بدون انجام دادن هیچ کاری فقطِ فقط حضور

داشته باش. و لحظه ای که تو فقط بودنی و هیچ تلاشی

برای آرامش یافتن و متمرکز بودن انجام نمی دهی،

لحظه ای که هیچ تلاشی از جانب تو صورت نمی پذیرد،

در آن لحظه بی کنشی، آگاهی و آرامش بطور همزمان

رخ می دهند. این منجر به پیروزی می شود، پیروزی درونی،

تو را ارباب روح و سرنوشت خود می سازد.

***************************