اهل گردم، دل دیوانه اگر بگذارد

اهل گردم، دل دیوانه اگر بگذارد

نخورم مِی، غم جانانه اگر بگذارد

گوشه‌ای گیرم و فارغ ز شر و شور شَوم

حسرت گوشه‌ی میخانه اگر بگذارد

عهد کردم نشوم همدم پیمان‌شکنان

هوسِ گردش پیمانه اگر بگذارد

معتقد گردم و پابند و ز حیرت بِرَهم

حیرت اینهمه افسانه اگر بگذارد

شمع می‌خواست نسوزد کسی از آتش او

لیک پروانه‌ی دیوانه اگر بگذارد

دگر از اهل شدن کار تو بگذشت !

چند گویی دل دیوانه اگر بگذارد...؟